Constraints (محدودیت ها) درSQL

محدودیت ها درSQL برای تعیین قواعدی برای محدود کردن داده های ورودی استفاده می شود.

چنانچه هر گونه تناقضی بین محدودیت و عملکرد داده وجود داشته باشد ، آن عمل توسط محدودیت متوقف می شود.

Constraint ها میتوانند زمانی که جدول ایجاد می شود معین شوند (داخل عبارت CREATE TABLE ) یا بعد از ایجاد جدول (داخل عبارت ALTER TABLE ).

قواعد نوشتاری CREATE TABLE + CONSTRAINT :

CREATE TABLE table_name

(

column_name1 data_type(size) constraint_name,

column_name2 data_type(size) constraint_name,

column_name3 data_type(size) constraint_name,

....

);

ما این constraint ها(محدودیت ها) را در SQL داریم :

NOT NULL_ نشان می دهد که ستون نمی تواند مقدار NULL (هیچ) را در خود جای دهد.
UNIQUE _ تضمین می کند که هر سطر برای هر ستون باید یک مقدار منحصر به فرد داشته باشد.
PRIMARY KEY_ ترکیبی از یک NOT NUL و UNIQUE. باعث می شود یک ستون( یا ترکیبی ازدو یا چند ستون ) یک شناسه منحصر به فرد داشته باشد که کمک می کند راحت تر و سریع تر یک رکورد خاص را در جدول پیدا کنیم .
FOREIGN KEY_ صحت ارجاعی داده از یک جدول را با مقادیر جدول دیگر منطبق می کند.
CHECK _ بررسی می کند که مقدار یک ستون یک شرط خاص را داشته باشد.
DEFAULT _ زمانیکه برای یک ستون هیچ چیزی تعیین نشده باشد یک مقدار پیش فرض را معین می کند.