اینتل اعلام کرده که از این پس گزارش‌های مالی خود را با ساز و کار جدیدی منتشر خواهد کرد، بطوریکه اطلاعات مالی مربوط به بخش پردازنده‌های موبایل، گروه ارتباطی اینتل و گروه تولیدکننده‌ی پردازنده‌های پی‌سی تحت یک گزارش واحد منتشر خواهد شد. سیاست جدید اینتل می‌تواند میزان ضرردهی بخش موبایل این کمپانی را از چشم سهامداران و رسانه‌ها پنهان کند.
اینتل اعلام کرده که ساز و کار انتشار گزارش مالی خود را تغییر خواهد داد و یک گزارش واحد را که دربردارنده‌ی اطلاعات مالی گروه تولیدکننده‌ی پردازنده‌ی گجت‌های موبایل، پردازنده‌های پی‌سی و محصولات ارتباطی است، منتشر خواهد کرد. این موضوع از ۱۴ آوریل سال جاری میلادی رعایت شده و اینتل گزارش مالی سه ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۵ میلادی را با ساز و کار جدید منتشر خواهد کرد.
اینتل نیز همچون سایر کمپانی‌ها نظیر مایکروسافت درتلاش است تا تبدیل به یک کمپانی واحد شود و ازاین‌رو بخش موبایل خود را با بخش تولید پی‌سی ادغام کند. یکی از مزایای این کار در هم آمیختن اطلاعات مالی است که نتیجه‌ی آن مشخص نشدن میزان پولی است که اینتل در حوزه‌ی گجت‌های موبایل از دست می‌دهد.
براساس اطلاعات ارائه شده، اینتل در دو سال اخیر در هر فصل تقریبا یک میلیارد دلار از دست داده است که در مجموع میزان سرمایه‌ای که این کمپانی از دست داده ۸ میلیارد دلار برآورد می‌شود. این میزان سرمایه برای رقبای اینتل در حوزه‌ی تولید پردازنده‌های موبایل بسیار زیاد است. از جمله رقبای اینتل می‌توان به کمپانی‌‌هایی نظیر انویدیا، اِی‌اِم‌دی، کوالکام و سایر تولیدکنندگان پردازنده‌های موبایل بر پایه‌ی معماری ARM اشاره کرد. در صورتی که هر یک از کمپانی‌های نامبرده به اندازه‌ی اینتل در هر فصل ضرر کنند، شرایط برای آن‌ها بسیار سخت خواهد بود و حتی می‌توان پیش‌بینی کرد که این کمپانی‌ها تا آستانه‌ی ورشکستگی پیش خواهند رفت.
فعالیت در یک چرخه‌ی هزینه بر
شاید از خود بپرسید که چرا اینتل این مقدار پول از دست می‌دهد؟ ضرر یک میلیارد دلاری اینتل در هر فصل دلایل متعددی دارد که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت. اولین دلیل این است که اینتل پیش از فعالیت به‌عنوان یک کمپانی تولیدکننده‌ی پردازنده‌های موبایل، در حوزه‌ی تولید پردازنده‌ها برای کامپیوترها فعالیت می‌کرده و با توجه به بالا بودن هزینهی تولید چنین تراشه‌هایی، مخارج اینتل نیز ناخودآگاه افزایش می‌یابد. استفاده از فناوری‌هایی نظیر CISC و تولید پردازنده‌ها مبتنی بر این فناوری هزینهی طراحی و تولید بیشتری را در مقایسه با معماری ARM روی دست تولید کننده قرار می‌دهد.
تراشههای سری X86 اینتل از معماری CISC بهره می‌برند و از این‌رو در مقایسه با تراشههای مبتنی بر معماری ARM می‌توان به روشنی دید که حتی تراشههای یک یا دو نسل پیش مبتنی بر ARM نیز در مقایسه با تراشههای اتم اینتل برتر هستند.
برای رقابت با تراشههای مبتنی بر معماری ARM اینتل نیازمند تقویت تراشههای اتم خود از طریق استفاده از معماری جدید یا فرآیند پردازشی جدید است که این موضوع به خودی خود هزینه‌های بیشتری را به اینتل تحمیل می‌کند.
اینتل با تولید تراشههای خود، حاشیه‌ی سود بیشتری را در نیز در مقایسه با سایر تولیدکنندگان تراشههای موبایل به جیب می‌زند. اینتل به ازای هر تراشه سودی ده تا چند صد دلاری را از آن خود می‌کند، در حالی که تولیدکنندگان تراشههای موبایل مبتنی بر معماری ARM در بهترین حالت ممکن قادرند سودی دو رقمی را از هر تراشه داشته باشند. با توجه به اینکه اینتل برای افزایش قدرت پردازنده‌های خود پول بیشتری صرف می‌کند و در نتیجه حاشیه‌ی سود بالاتری را نیز در نظر می‌گیرد، از این‌رو نمی‌تواند در حوزه‌ی گجت‌های موبایل و در قیمت‌های میان‌رده‌ی بازار رقابت کند.
شاید بتوان عمده‌ترین دلیل برای فروش بخش XScale توسط اینتل را همین موضوع اعلام کرد. اینتل نمی‌تواند در حضور تولیدکنندگان تراشههای مبتنی بر ARM فعالیت کند. البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که در صورت سوددهی این بخش، شاید میزان سود کسب شده به اندازه‌ای پایین بوده که کمپانی نظیر اینتل عطای فعالیت در حوزه‌ی موبایل را به لقای آن بخشیده است.
بالا بودن قیمت تراشههای اینتل
یکی از دلایل دیگری که در کنار بالا بودن هزینهی تولید محصولات اینتل می‌توان به آن اشاره کرد، بالا بودن قیمت تراشههای اتم تولید شده توسط کمپانی است که در برابر بهترین تراشههای تولید شده مبتنی بر معماری ARM حرفی برای گفتن ندارد.
اینتل امکان فروش هر تراشه‌ی اتم خود را به قیمت ۵۰ دلار ندارد، هرچند این قیمت نیز دو برابر قیمت هر تراشه‌ی موبایلی است که تولیدکنندگان محصولات مبتنی بر ARM برای ساخته خود تعیین می‌کنند. در صورتی که اینتل تصمیم دارد تا در بازار گجت‌های موبایل به فعالیت بپردازد، پس باید قیمت تولیدات خود را کاهش دهد.
قیمت ایده‌آل برای فروش تراشههای اینتل اتم را می‌توان در محدوده‌ی ۸۰ دلار اعلام کرد، اما جالب است بدانید که اینتل قیمت تراشههای سلرون و پنتیوم خود را که در واقع پایه‌ای‌ترین مدل‌های سری اتم اینتل است، یا قیمت ۸۲ تا ۱۶۱ دلار به فروش می‌رساند.
شراکت‌های گران قیمت
یکی دیگر از دلایلی که می‌توان به‌عنوان سومین عامل ضررده بون اینتل در حوزه تراشههای موبایل مطرح کرد، سرمایه‌گذاری‌های سنگین این کمپانی در مواردی غیر از طراحی و تولید تراشههای موبایل به منظور بازاریابی و نفوذ بیشتر در بازار است. از جمله این موارد می‌توان به مشارکت با تولیدکنندگان به منظور استفاده از تراشههای اتم اینتل یا سرمایه‌گذاری در سایر تولیدگنندگان تراشههای موبایل به منظور استفاده از معماری اتم در محصولات خود اشاره کرد.
در واقع می‌توان دلیل سوم را نتیجه‌ی دلیل اول خواند که در ابتدا به آن اشاره کردیم. اینتل به جای تلاش برای کاهش قیمت تراشههای خود و فروش تراشههای اتم با قیمت ۳۰ دلار، ترجیح می‌دهد تا گواهی استفاده از معماری تراشههای اتم را به سازندگان تراشههای ارزان قیمت نظیر Rockchip و Spreadtrum واگذار کند.
فروش گواهی استفاده از معماری تراشههای اتم اینتل درآمدی چند میلیون دلاری را برای اینتل به ارمغان می‌آورد. جالب است بدانید که ARM با توجه به احاطه‌ی بازار درآمدی به اندازه‌ی اینتل از راه فروش گواهی معماری خود به دست نمی‌آورد. به نظر می‌رسد اینتل درآمد چند میلیون دلاری را به ضرر چند میلیارد دلاری ترجیح می‌دهد.
نکته‌ی دیگری که باید به آن توجه داشت، برون سپاری تولید تراشههای ارزان قیمت راک‌چیپ به کمپانی‌های دیگری نظیر TSMC است. اینتل تولید این تراشه‌ها را در اختیار کمپانی تایوانی قرار می‌دهد تا تراشههای راک‌چیپ را براساس فناوری پیشرفته‌ی تولید تراشههای اتم انجام دهد. در صورتی که اینتل قادر است خود این تراشه‌ها را برای محصولات رده پایین مبتنی بر لیتوگرافی ۱۴، ۲۲ یا ۳۲ نانومتر تولید کند، برون سپاری سیاست اشتباهی است. البته این سیاست به نفع کمپانی‌های نظیر راک‌چیپ و اسپرید‌تروم است که می‌توانند محصولات ارزان قیمت خود را براساس لیتوگرافی ۲۸ نانومتری TSMC تولید کنند.
در آخرین گزارش مالی منتشر شده توسط اینتل، این کمپانی اعلام کرد که در آخرین فصل خود تنها ۲۰۰ میلیون دلار در بخش موبایل متحمل ضرر شده است. حال با ادغام گزارش عملکرد مالی بخش‌های مختلف این کمپانی نمی‌توان نتیجه‌ی فعالیت بخش تولید پردازنده‌های موبایل با پردازنده‌های پی‌سی توسط این کمپانی را مقایسه کرد. هرچند اینتل مشخص نکرده که با استفاده از چه برنامه‌هایی ضرر خود را از یک میلیارد دلار به ۲۰۰ میلیون دلار کاهش داده است.
در صورتی که اینتل در دو سال اخیر به ازای هر فصل یک میلیارد دلار از دست داده باشد، پس باید در انتظار اتخاذ تصمیماتی باشیم که جلوی این موضوع را بگیرد. این برنامه می‌توان شامل جلوگیری از عواملی باشد که به آن اشاره کردیم.
حال سوال اینجا است که آیا با در پیش گرفتن برنامه‌هایی که به منظور کاهش ضرردهی اینتل انجام خواهد شد، خدشه‌ای به رشد اینتل در زمینه‌ی پردازنده‌های موبایل وارد خواهد کرد یا خیر؟ باید دید که اینتل چگونه می‌تواند ضرردهی در حوزه‌ی تراشههای موبایل را به سوددهی نزدیک کند. نظر شما در این خصوص چیست؟